Surowe i brudne kino. Pewnie, że to nie jest ani najlepszy film Marchala, ani przełomowe dzieło, jeśli chodzi o gatunek. Moim zdaniem mimo wszystko warto poświęcić te dwie godziny, bo w ciekawy sposób przedstawione są zaszłości między dwoma brygadami, którym w teorii (ale tylko w teorii) powinno zależeć na sprawnym zakończeniu sprawy. Co ciekawe, raczej nie bez przyczyny BRB i BRI są w różnych budynkach w Paryżu. Wiadomo, że tu akurat chodzi o Marsylię, ale podejrzewam, że w tym wszystkim jest więcej niż ziarno prawdy.

Bardzo podobał mi się „europejski” charakter filmu. Bez amerykańskiego patosu, wielkich przemówień, troski o jakieś wyimaginowane cele. Bohaterowie mogliby być nieco bardziej wyraziści, ale z drugiej strony, to nie miał być dramat psychologiczny.

Więcej opowiadam tutaj: https://www.youtube.com/watch?v=XmesERq9ig8